Follow
Nordic Music Days to festiwal nowej muzyki nordyckiej, który powstał w 1888 roku i miał swoje początki w dotychczasowej współpracy muzycznej. Jest to jeden z najstarszych festiwali współczesnej muzyki klasycznej na świecie.
Festiwal jest wyjątkowy pod tym względem, że jest organizowany przez samych kompozytorów. Co roku jeden z członków Narodowego Stowarzyszenia Kompozytorów organizuje festiwal w imieniu Rady Kompozytorów Nordyckich.
Od połowy XIX wieku w regularnych odstępach czasu organizowano festiwale pieśni, na których spotykały się chóry z całej Północy. Repertuar był zdecydowanie „narodowy” – można powiedzieć, że gdy zbierały się kraje nordyckie, istniała potrzeba wyrażenia narodowej odrębności. Organizowano także wspólne przedsięwzięcia; na przykład w 1929 roku 1000-osobowy chór zaśpiewał nordycką kantatę Pieśń Północy, skomponowaną wspólnie przez pięciu kompozytorów – po jednym z każdego kraju nordyckiego. Festiwale pieśni trwały jeszcze długo w pierwszej połowie XX wieku.
Pierwsze prawdziwe „Dni Muzyki Nordyckiej” odbyły się w Kopenhadze w 1888 roku, a główny nacisk położono na muzykę instrumentalną i orkiestrową. Miało to być forum, na którym kompozytorzy nordyccy mogliby wykonywać swoje utwory, a pierwszy festiwal zaprezentował dzieła z Danii, Norwegii i Szwecji – między innymi w siedmiu dużych koncertach chóralnych i orkiestrowych.
Kolejne festiwale odbyły się w Sztokholmie w 1897 roku, a w 1919 roku – ponownie w Kopenhadze, gdzie dyrygowali między innymi Carl Nielsen, Jean Sibelius, Wilhelm Stenhammer i Johan Halvorsen. Po raz pierwszy festiwal odbył się w Helsinkach w 1921 roku, następnie w Sztokholmie w 1927 roku, w Helsinkach ponownie w 1932 roku i wreszcie w Oslo w 1934 roku. Festiwal w Kopenhadze w 1938 roku był ostatnim przed wybuchem II wojny światowej.
Po wojnie nordyckie towarzystwa kompozytorskie połączyły siły, tworząc Nordycką Radę Kompozytorów, która zaraz po jej utworzeniu w 1946 roku przejęła główną odpowiedzialność za Nordyckie Dni Muzyki. Od 1948 roku festiwal odbywa się kolejno w stolicach krajów nordyckich co drugi rok. Do lat 70. profil repertuarowy był jeszcze czysto nordycki, ale od 1974- 82 zapraszano kompozytorów i utwory z „kraju gościnnego”: Polska w 1974, Kanada w 1976, NRD w 1978, Wielka Brytania w 1980, a w 1982 Francja. Po tym okresie powrócił do roli festiwalu wyłącznie dla nowej muzyki nordyckiej.
Dodaj komentarz