Follow
Das Niederrheinische Musikfest był jednym z najważniejszych festiwali muzyki klasycznej, który odbył się 112 razy, co roku w latach 1818-1958 (z nielicznymi wyjątkami), w Zielone Świątki.
Historia
W 1817 roku Johann Schornstein, dyrektor muzyczny w Elberfeld, zorganizował w swoim mieście festiwal muzyczny, w którym pomagali mu muzycy z Düsseldorfu pod kierownictwem Friedricha Augusta Burgmüllera. Podczas tego festiwalu narodził się pomysł Schornsteina i Burgmüllera, aby co roku powtarzać to wydarzenie na przemian między swoimi miastami. W roku 1821 wzięli w nim udział muzycy z Kolonii, a w 1825 z Akwizgranu, ale przy okazji występu w 1827 roku odpowiedzialni za Elberfeld postanowili przerwać swoje zaangażowanie, ponieważ miasto nie było w stanie poradzić sobie z napływem muzyków i gości. Festiwal trwał aż do 1958 roku i odbył się 112 razy. Tylko w okresie rewolucji 1848 roku w krajach niemieckich oraz pierwszej i drugiej wojny światowej spotkanie zostało przerwane. Po ostatniej wojnie w roku 1948 Kolonia zrezygnowała z tego cyklu festiwalu muzycznego, natomiast miasta Wuppertal, połączenie Elberfeld i Barmen oraz Duisburg przystąpiły do tego spotkania. Jednak w roku 1958 festiwal został definitywnie zamknięty, ponieważ w międzyczasie powstały inne regionalne festiwale muzyczne.
Początkowo Das Niederrheinische Musikfest trwał dwa dni, a od roku 1826 o jeden dzień dłużej, co roku podczas Zielonych Świątek. W 1834 r. król pruski Fryderyk Wilhelm III z powodów religijnych zabronił organizowania tego święta, ale dzięki wstawiennictwu jego bratanka księcia Fryderyka Pruskiego, miłośnika sztuki i protektora towarzystw artystycznych w Düsseldorfie, festiwal odzyskał pozwolenie z pewnymi ograniczeniami.
Charakterystyka
Od początku Das Niederrheinische Musikfest postrzegany był jako wydarzenie społeczne i kulturalne na wysokim poziomie artystycznym. Gościom z kraju i zagranicy, politykom, biznesmenom i członkom wysokiej szlachty prezentowano wszystkie kompozycje, które w tamtych czasach odgrywały znaczącą rolę. Oprócz miejscowych dyrektorów muzycznych do kierowania festiwalami angażowano wielu ważnych dyrygentów, kompozytorów i solistów. Na scenie wielokrotnie odbywały się światowe i krajowe premiery, a także prezentowano nowe wersje znanych i nieznanych artystów. W centrum zainteresowania znajdowała się muzyka ostatnich epok baroku, klasyki wiedeńskiej i romantyzmu, a później muzyka klasyczna XX wieku. Wykonywano wielkie poematy symfoniczne, msze, oratoria, chorały, kantaty i tu i ówdzie muzykę kameralną.
Wiązało się to z udziałem niekiedy ponad 500 muzyków. Z jednej strony duża liczba muzyków i gości zagranicznych oznaczała lukratywny strumień dochodów, ale z drugiej strony także wyzwanie logistyczne i ryzyko dla organizacji.
Dodaj komentarz